به گزارش پایگاه خبری همبستگی ملی ، هنگامیکه بدن انسان دچار جراحت می شود، فرایند ترمیم پوست به طور متابولیک فعال است و برای طی فرایندهای فیزیولوژیکی مرتبط با التیام زخم به اکسیژن نیاز دارد. در صورتیکه زخم مزمن باشد، ممکن است شرایط هیپوکسی یا کم اکسیژنی به وجود بیاید که همین امر فرایندهای التیام زخم را به تعویق می اندازد.

در این میان تحقیقات نشان داده وصله های حاوی ریز سوزن فرایند درمان و التیام زخم را بهبود می بخشند. اخیرا چند تحقیق نیز امکان استفاده از وصله های ریز سوزنی که اکسیژن آزاد می کنند را بررسی کرده اند. اما این وصله ها فرایند تولید و کنترل پیچیده ای دارند و از سوی دیگر نمی توانند محصولات جانبی سمی سلولی(سیتوتوکسیک) را نیز از بین ببرند.

گروهی از محققان با همکاری محمدمهدی سمندری، اشکان نوین، پژمان قلیچ و فرنوش سعیدی نژاد برای برطرف کردن این چالش ها، وصله های ریزسوزن مبتنی بر ژلاتین متاکریلویل زیست تجزیه پذیر و از لحاظ مکانیکی قدرتمند ابداع کرده اند که قادر به نفوذ به بافت هستند و پس از قرار گرفتن در معرض مایع بینابینی بدن و ترشحات زخم، اکسیژن آزاد می کنند. در این تحقیق نرخ آزادسازی اکسیژن و زیست سازگاری وصله های ریز سوزن توسعه یافته و با ترکیبات مختلف ارزیابی و بهینه سازی شدند.

نکته جالب آنکه تحقیقات در شرایط آزمایشگاهی(in- vitro) نشان داد ترکیبات بهینه شده می توانند اکسیژن را در سطح درمانی آزاد کنند و به طور قابل توجهی قابلیت زنده ماندن سلول های هیپوکسیک مزمن را برای مطابقت با سلول هایی با غلظت نرمال اکسیژن افزایش دهند.

آزمایش روی جانداران(in-vivo) نیز حاکی از آن بود که وصله های ریز سوزن با قابلیت تولید اکسیژن بهینه شده هیچ گونه آسیبی به فرایند درمان یک موش آزمایشی با جراحت پوستی شدید نرساند یا این فرایند را مختل نکرد.

این استراتژی درمانی می تواند فرصت های نوینی برای از بین بردن هیپوکسی و در نتیجه آن درمان زخم های مزمن به وجود بیاورد.