چهاردهم تیر ماه روز جهانی قلم نامگذاری شده،روزی که برای تمامی کسانی که قلم در دست دارند فرصتی است که نوشته های خود را در یک سال گذشته مرور کنند که آیا به راستی به جهت خیر، قلم زده اند یا نه؟ سوگند خداوند در قرآن به نام قلم، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست آن است: “ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسطرونَ؛ سوگند به قلم و آنچه نویسند.” در جایی که خداوند، صاحب هستی به آفریدهای از آفریدههای خود قسم یاد میکند، بشر در چه جایگاهی میتواند از ارج و منزلت آن سخن براند. در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم به میان میآید، تا جایی که خداوند خود را اینگونه معرفی میکند: “الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.”
دانشمندان از آغاز، با گرامی داشت قلم کوشیده اند تا بر دفتر اندیشه بشری سطری رقم زنند تا مصداق شایسته ای برای «و ما یسطرون» باشد. با چنین هدف مقدسی بود که فرهیختگان، پیشتازان عرصه تربیت و طلایه داران صحنه پژوهش شدند و هدایت بخش ترین و درخشنده ترین آثار از خامه پرواپیشه این پروانه های سعادت خواه، حق جو و مردم دوست تراوش کرد و چشمه سارهای «حکمت» و «موعظه» از چکاد بر افراشته اندیشه پاک آنان جوشید و بر دشت تشنه دل های مؤمنان جاری شد و دامن دامن شکوفه های عطر آگین معنویت را به بار آورد و تاریخ تفکر بشری را بیاراست
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسانها و بیانکننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسانهاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گستردهتر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدنها، تجربههای تلخ و شیرین و علوم با نوشتن ماندگار میشوند.
اکنون با پیشرفت بشریت مسئولیت دارندگان قلم چندین برابر شده است و باید کوشید تا قلم به حق و در جهت سازندگی و روشنگری فارغ از هر گونه کینه ورزی به کار گرفته شود
بازی با آبروی دیگران تهمت و تشویش جامه برخلاف آموزهای دینی و اخلاقی است و صاحبان قلم باید به صورت جدی به این موضوع دقت کنند.به حال امسال هم فرصتی پیش آمد تا این روز مبارک و مقدس را به صاحب قلمان صمیمانه تبریک عرض نمایم..